Op alle gebieden van de geneeskunde is er een vooruitgang in immunotherapeutica, het begrijpen van de micro-omgeving van de tumor te is nog nooit zo dringend geweest. Immunohistochemie is een krachtig hulpmiddel dat wordt gebruikt om eiwitexpressie, distributie en activering in situ te onderzoeken. Antilichamen die specifiek zijn voor een antigeen van belang, worden gebruikt om het antigeen te detecteren in dunne plakjes van bevroren of in formaline gefixeerd in paraffine ingebed weefsel (FFPE). Visualisatie van het antigeen wordt bereikt met behulp van een enzymatische reactie die chromogeenprecipitatie induceert op de plaats van antilichaam-antigeenbinding, of met behulp van fluorescerende reporters. Fluorescerende reporters kunnen direct worden geconjugeerd met het primaire antilichaam dat wordt gebruikt om het antigeen van belang te detecteren (directe immunofluorescentie), of kunnen worden vastgemaakt aan een secundair antilichaam dat het soort specifieke primaire antilichaam detecteert (indirecte immunofluorescentie). Dit laatste komt vaker voor, omdat het een gevoeliger antigeendetectie oplevert.   Historisch gezien is deze techniek afzonderlijk uitgevoerd voor kleuring van losse markers van interesse. Echter, moleculaire histopathologie is recentelijk verschoven van single-marker immunohistochemie naar multiplexed marker detectie. Multiplex-immunohistochemie, ook wel multiple immunolabeling of multiplex immunokleuring genoemd, kan de hoeveelheid gegevens die uit een individueel monster wordt verkregen, maximaliseren. Dit is van cruciaal belang in gevallen waarin het monster beperkt is, zoals een tumorbiopsie of een ander klinisch monster. In tegenstelling tot de next generation sequencing en massaspectrometrie, maakt multiplex immunohistochemie ook onderzoek mogelijk van de ruimtelijke ordening van interessante eiwitten en van eiwitinteractie / co-lokalisatie.   Er zijn meerdere voordelen aan indirecte labeling met behulp van op tyramide gebaseerde fluorescerende detectie. Deze op tyramide gebaseerde methode omvat de afzetting van fluorofor-geconjugeerd tyramide op de plaats van het antigeen van belang, waardoor het signaal effectief wordt versterkt. Tyramide-signaalversterking (TSA) maakt detectie mogelijk van doelen met een bijzonder lage overvloed, en verbetert ook het fluorescentiesignaal.
nl_NLDutch